Nou we zijn de laatste maand in gegaan. Hoe bizar voeld dat. We leven in een soort mist van laatste dingen afronden. Papieren in orde maken, bureaucratische rompslomp, laatste spullen verkopen zoals onze mooie mountainbikes :(, laatste klussen op de boot( komen er ineens stiekem veel meer dingen bij terwijl we 'klaar' waren...). "Wat wil je nog hier heel graag doen of wie wil je nog zien voordat je vertrekt" vragen. De tijd vertraagd als een stroperige brij maar tegelijkertijd heel snel! Het is zo raar want je weet niks meer over de toekomst hoe de reis gaat wezen als drie en een half jaar terug, alleen nu sta je er echt vóór. Alles wat ik bedacht heb staat staat nu een steenworp afstand van me verwijderd. Emoties en gedachten schieten heen en weer op momenten dat je even tijd hebt. Verder ben ik wel relaxed en vol vertrouwen. We will meet again!