We zijn op 19 juni vertrokken van Cherbourg Frankrijk naar Herm Island gevaren. Eén van de engelse kanaal eilanden. Waren we ineens in engeland. Een super mooi klein eilandje waar we voor het eerst gingen ankeren. Een beetje spannend vonden we dat wel, zo tussen allerlei rotspunten in. Raar hoe je perspectief veranderd als je op het water bent.We waren op t strand en dan zie je ineens hoe ver je van die rotspunt en het strand af ligt.Na een onrustige nacht zagen we dat het anker goed had gehouden. Na een paar onwijs idilische ankerplekjes bij Paimpol kregen we wat meer vertrouwen in het anker.
Our journey
18-6-2019
Gisteren aangekomen in Cherbourg.We waren om 1.30 uur s ‘nachts vertrokken uit Fecamp voor een gunstige stroming. Dat is nog heel wat rekenwerk want je wil ook met genoeg water aan komen.Het was een prachtige trip. s’ Nachts vaarden we weg met volle maan en glazig water. Geen wind dus wel weer de motor aan moeten houden. Ik heb de eerste 4 uur gevaren. Net toen Ype in bed lag schrok ik van een geklots en een zwarte vlek naast de boot. Wat is dat nou?
Dag 1
We zijn vertrokken! Het avontuur kan beginnen.We zijn uitgezwaaid door wel 100 mensen schat ik. Wat een onwijs groot feest. Zo hadden we het ons voor gesteld. Allereerst wil ik iedereen bedanken die er bij was. Jullie hebben ons een overweldigend afscheid gegeven. Ontroerend, hardverwarmend en intens.Wat fijn dat jullie ons steunen en geluk wensen. Ook super lieve schrijfsels, tekeningen, kleine kadootjes ontvangen waarbij jullie gelukkig heel erg rekening hebben gehouden met onze obesitas boot :)
Nou we zijn de laatste maand in gegaan. Hoe bizar voeld dat. We leven in een soort mist van laatste dingen afronden. Papieren in orde maken, bureaucratische rompslomp, laatste spullen verkopen zoals onze mooie mountainbikes :(, laatste klussen op de boot( komen er ineens stiekem veel meer dingen bij terwijl we 'klaar' waren...). "Wat wil je nog hier heel graag doen of wie wil je nog zien voordat je vertrekt" vragen. De tijd vertraagd als een stroperige brij maar tegelijkertijd heel snel! Het is zo raar want je weet niks meer over de toekomst hoe de reis gaat wezen als drie en een half jaar terug, alleen nu sta je er echt vóór. Alles wat ik bedacht heb staat staat nu een steenworp afstand van me verwijderd. Emoties en gedachten schieten heen en weer op momenten dat je even tijd hebt. Verder ben ik wel relaxed en vol vertrouwen. We will meet again!
